60 jaar Chiro Lo … kalen

Het is november 1948. De Chirojongens van Lombeek komen al 2 maanden elke zondagmiddag spelen op de wei van Rits. De meisjes willen niet achterblijven en na lang aandringen bij Mr. Pastoor krijgen ze de toestemming om met enkele vrijwilligers van de VKAJ de Chiro voor de meisjes te starten. Ze krijgen onderdak in de meisjesschool: de keukenklas van de 4de graad wordt het chirolokaal en de ‘koer’ hun speelterrein. Na de zomer van ’52 stijgt het ledenaantal tot 40. Soms is het erg moeilijk met drie groepen te werken in de kleine ruimtes van de zusterschool. De leidsters beginnen stilaan te dromen van andere en grotere lokalen.

In het voorjaar van 1953 krijgt Pastoor De Geest de toelating van het gemeentebestuur om het braakliggende terrein tussen de meisjesschool en de spoorweg in te nemen voor zijn meisjeschiro. De feitelijke overeenkomsten verneemt de leiding nooit, maar het volledige initiatief gaat van de leidsters zelf uit. De financiële kosten van de bouw zullen door de activiteiten van de meisjeschiro worden gedekt. Jarenlang zal Mr. Pastoor de jaarlijkse 2000 Fr. ‘salaris’, die door de meisjes verdiend wordt voor het rondhalen van het ‘stoelgeld’ tijdens de zondagse mis en het lof, niet aan hen uitbetalen maar gebruiken voor de afbetaling van de stenen.
De meisjes beleven er vele mooie jaren. Een eeuwige vrolijkheid hangt boven de zondagen van de jaren ’60 en ’70.

Wanneer de jaren ’80 eraan komen, moet de Chiro zichzelf heruitvinden. Oude zondagse vormen maken plaats voor vernieuwing. In Lombeek blijven ze niet achter. Intussen is het meisjeslokaal dringend aan herstelling toe. Het plafond en het dak worden levensgevaarlijk en de leiding besluit een paar blitzactiviteiten te organiseren om de kas te spekken. Een hele week staat de gang van huize Van Der Mauten vol Suzywafels, die ’s zondags door de meisjes aan huis verkocht worden. Enkele weken later komen de dansliefhebbers de benen uitslaan op de Chirofuif en brengen zo nog wat meer zaad in het bakje. De dakwerken kunnen rond Pasen aanvangen… en de meisjes zitten weer voor een hele tijd op rozen. Er zijn nu 6 lokalen, waarvan 3 op het verdiep onder de grote dakramen. In 1989 wordt dan onder impuls van Jos Pappaert het initiatief genomen om het lokaal met ongeveer 1 meter te verbreden. De meisjesgroep groeit nog steeds in die periode, en alle beetjes helpen. Toch is er weinig mogelijk op het stukje grond tussen de meisjesschool en de spoorweg… In de jaren ’90 zit er niet veel meer in dan enkele kleine aanpassingswerken: een klein aspilokaal, stromend water, een klein keukentje. De lokalen worden echt oud.

Al in 2000 polsen enkele oud-leidsters voorzichtig bij de leidingsploeg naar de mogelijkheid om nieuwe lokalen op te trekken, maar het duurt nog 4 jaar eer een eerste groep sympathisanten bijeen komt om de penibele huisvesting van de meisjes aan te pakken. Geruggensteund door de jeugddienst spreken ze het hele netwerk aan: de school, de gemeente, de oud-leiding, de ouders… Het vervolg is jullie intussen bekend: de meisjes zullen verhuizen naar ‘de wei’. Die zal overigens helemaal ingericht worden als speelterrein voor de jeugd van Lombeek. Een knap initiatief, en daar zal de hele Chiro mee aan bouwen, letterlijk en figuurlijk.

Over hoorguit een paar jaar zal een nieuw lokalentijdperk voor de meisjeschiro een feit zijn. ’t Wordt echt iets om naar uit te kijken. Toch zal het afscheid van de lokalen in de meisjesschool ook een beetje emotioneel zijn. 60 jaar chirowerking kunnen niet zomaar uitgewist worden. Als de muren van de oude lokalen konden spreken…

(voor deze tekst gebruikten we bewerkingen van fragmenten uit de boeken
‘Chiro Lombeek genaamd’ en ‘Sint-Katherina-Lombeek’)

Wij zijn op zoek naar foto’s van in de Chirolokalen. Bezorg ze aan de leiding met je naam erop. Je krijgt hem zo snel mogelijk terug!